MüFRED ::: (Müfret) Tek, yalnız. Müteaddid olmayıp yalnız birden ibaret olan. * Basit, mürekkeb olmayan. * Gr: Yalnız bir şey veya şahsa işaret eden veya bire mahsus olan kelime. Cemi veya tesniye olmayan. * Edb: Başı ve sonu olmayan tek ve kafiyesiz beyit.

Mefred ::: (a. s.) : kocaman, iri, büyük.

müferrid ::: (a. s.) : kendini din işlerine kaptırarak, bir yana çekilip Allaha ibâdet etmekle meşgul olan.

müfred ::: (a. s. ve i. ferd'den) : 1) tek, yalnız. 2) basit [mürekkep olmıyan] . 3) gr. * tekil. 4) ed. başı ve sonu olmıyan tek beyit.

müfrid ::: (a. s. ferd'den) : tek başına bırakan; izolatör.

müfred ::: tek, yalnız.

müfred ::: yalnız , tekil , tek , basit

Mefred ::: (a. s.) kocaman, iri, büyük.

müferrid ::: (a. s.) kendini din işlerine kaptırarak, bir yana çekilip Allaha ibâdet etmekle meşgul olan.

müfred ::: (a. s. ve i. ferd'den) 1) tek, yalnız. 2) basit [mürekkep olmıyan] . 3) gr. * tekil. 4) ed. başı ve sonu olmıyan tek beyit.

müfrid ::: (a. s. ferd'den) tek başına bırakan; izolatör.

MÜFRED :::