MüSTE'CiR ::: (Ecr. den) İsticar eden, kira ile tutan, kiracı.

müste'cer ::: (a. s.) : istîcâr edilen, kira ile tutulan.

müste'cir ::: (a. i. ecr'den. c. : müste'cirîn) : 1) isticar eden, kira ile tutan [bir şeyi] . 2) kiracı, (bkz : mükterî).

MüSTE'CiR ::: 1. Kirâcı.

Âcir yâni mal sâhibi, müste'cirden günlük kirâyı her akşam isteyebilir. Kirâya verilen mal, müste'cire teslim edilince, emânet olup, müste'cirin elinde kasdsız telef olunca, ödemez. (Fetâvâ-yı Hindiyye)

Hayvan, binmek ve yük taşımak için; elbise, giymek için kirâlanır. Şarta uymayıp, hayvan, ev ve elbise zarar görürse, müste'cir tazmîn eder, öder. Zarar vermeyen şeyleri şart ederse, yapmak lâzım olmaz. Meselâ evde iki üç kişi oturacak denirse, üç, beş de oturabilir. Hayvana, kamyona konacak eşyânın cinsi değil, ağırlık şart edilir. Fakat zararlı şey yüklenmez. Hayvanı, çekerek veya döğerek sakat ederse öder. (Fetâvâ-yı Hindiyye)

2. İşveren.

San'at sâhibleri işçilik ücretini müste'cirden alıncaya kadar, eşyâyı vermeyebilir. Eşyâ telef olup, teslim edemezse ücret alamaz. (Fetâvâ-yı Hindiyye)

müste'cir ::: kiracı

müste’cir ::: ‬kiracı

müste'cer ::: (a. s.) istîcâr edilen, kira ile tutulan.

müste'cir ::: (a. i. ecr'den. c. : müste'cirîn) 1) isticar eden, kira ile tutan [bir şeyi] . 2) kiracı, (bkz : mükterî).

MÜSTE'CİR :::