kaba' ::: (a. i. c. : akbiye) : üste giyilen elbise, cübbe, kaftan.

kabâ-yi âhenîn ::: demirden elbise, zırh.

Kaba :::

1. Özensiz, gelişigüzel yapılmış, zevksiz, sakil, ince karşıtı
   Örnek: Cebinden kaba fil dişi saplı bir de çakı çıkardı. Ö. Seyfettin


2. Taneleri iri.


3. Terbiyesiz, görgüsü kıt, nezaketsiz (kimse)
   Örnek: Kaba, hantal, şivesiz, bir sürü adamlar kafesinin önüne toplanırlar. R. H. Karay


4. Hafif olduğu hâlde kalın veya hacimli
   Örnek: Kaba bir yün döşekle temiz bir şilte, yastık yorgan buldum. H. R. Gürpınar


5. Kuyruk sokumunun her iki yanındaki şişkin yer.


6. Terbiyeye, inceliğe aykırı, çirkin, kötü
   Örnek: Çocuklardan biri ağzından çok fena, çok kaba bir şey kaçırdı. O. C. Kaygılı

kabâ ::: cübbe

kabâ ::: ‬cübbe

kabâ ::: aba

kaba ::: abullabut, çirkin, ham, hantal, kabak, kalas, kötü, köylü, nadan, yoğun, yoz