TERS ::: f. Korku.

ters ::: (f. i.) : korku, (bkz. : bîm, havf, hirâs).

türs ::: (a. i. c. : etrâs, tirâs, tirâse,. türûs) : ask. kalkan [âlet]

türşî ::: (a. i.) : 1) ekşilik. 2) turşu.

törûs ::: (a. i. türs'ün c.) : ask. kalkanlar [âlet] , (bkz. : etrâs, tirâs, tirâse, türs).

türüât ::: (a. i. tur'a'nın c.) : 1) suyun-. taştığı yerler. 2) kanallar, (bkz. : tür'a).

Ters :::

1. Gerekli olan duruma karşıt, zıt.


2. Bir şeyin içe gelen yanı, arkası
   Örnek: Elinin tersiyle küçük bir tokat vurmuştu. Ç. Altan


3. Kesici bir aletin kesmeyen yanı
   Örnek: Kollarına bıçağın tersiyle birkaç tane vurmuşlar. M. Ş. Esendal


4. Uygun olmayan, elverişsiz, münasebetsiz
   Örnek: Ters sözlerinle, fazilet iddialarınla beni hırpalama. H. C. Yalçın


5. Gönül ve cesaret kırıcı, huysuz, sert
   Örnek: Ters adamın işi de ters gider. M. Ş. Esendal


6. Bir şeyin aksi, karşıtı.


7. Hayvan pisliği.

teres ::: pezevenk

ters ::: korku

ters ::: ‬korku

ters ::: (f. i.) korku, (bkz. : bîm, havf, hirâs).

ters ::: aksi, aykırı, hırçın, huysuz, münasebetsiz, sert, zıt

TERS :::